Taupo en Napier

Hey allen!

Weer even een update van mijn kant :-)

Mijn vorige blog eindigde met mijn aankomst in Taupo, waar ik in eerste instantie vier nachten zou blijven. Al vrij snel besloot ik drie nachten bij te boeken en dat bleek maar goed ook.. 

Maandag begon het te regenen in Taupo en de weersverwachting was niet fantastisch voor de komende dagen, dus ik besloot wat boodschappen te doen en me verder in te lezen in wat er allemaal te doen was. Maandagavond voelde ik me niet zo fit, dus ging ik vroeg naar bed. Dinsdag werd ik allesbehalve fit wakker: verkouden, keelpijn en koortsig. Ik heb die dag gebruikt om het plafond vanuit mijn bed eens goed te bestuderen. 

Woensdag was helaas niet veel beter, maar ik moest van kamer switchen in het hostel (omdat ik had bijgeboekt en niet in dezelfde kamer kon blijven). Helaas kon ik pas om 14.00 uur in mijn andere kamer (en ik moest wel al voor 10.00 uur uit mijn eerste kamer), waardoor ik het eerste deel van de dag sniffend in de lounge heb doorgebracht. Dan merk je maar weer hoe onhandig het is om alleen ziek te zijn. 

Gelukkig ging het donderdag weer een stuk beter én scheen zowaar de zon, zodat ik lekker door Taupo kon struinen. Ik heb een stuk langs het meer gelopen, de zonsondergang gezien en mijn volgende bestemming gepland: Napier. Ik heb besloten de Tongariro crossing voorlopig (nog) niet te doen, deze wandeltocht duurt zes tot negen uur en is best heel pittig (hoor ik ook van alle fitgirls die ik tegenkom). 

Dan maar een andere wandeltocht: vrijdag ben ik naar de Huka falls gelopen, een indrukwekkende waterval niet ver van Taupo. Vanaf mijn hostel was het ongeveer 6,5 kilometer lopen naar de falls, een prachtige route met veel groen en natuurlijke spa's (warm water watervallen). Uiteraard wel weer heuvelachtig, dus direct een goede workout. De kracht van het water vond ik echt indrukwekkend en het water is zó blauw, echt heel mooi. Na een lange pauze bij de falls ben ik weer terug gelopen naar Taupo. Ik koos aan het eind voor een iets andere route, waardoor ik onder andere door het park en langs de haven kwam.

's Avonds heb ik mijn spullen ingepakt, want de volgende dag vertrok ik naar Napier, aan de oostkust. Na een korte busrit van ruim twee uur kwam ik aan in Napier, ik had een hostel geboekt aan zee wat goede recensies had. Het viel mij echter wat tegen, het hostel bleek heel oud en niet superschoon. Ik deelde mijn kamer met een Duits meisje en de twee andere bedden wisselden per nacht. 

Zondag ben ik het stadje gaan verkennen. Na een verwoestende aardbeving in 1931 is de stad opnieuw opgebouwd in art deco stijl, heel grappig (die stijl dan hè). Het hele centrum is in art deco gebouwd en 's avonds worden de parken en fonteinen kleurrijk verlicht. Ook rijden er overdag oldtimers door de stad om toeristen in stijl de highlights te laten zien. Zondagavond liep ik langs een kerkje waar een koor stond in te zingen, zij bleken die avond hun medewerking te verlenen aan een korte methodistische dienst (het koor zong jazz), dus daar besloot ik heen te gaan. 

Het koor zong erg goed, dus dat was fijn. Achter mij zaten een aantal locals waarmee ik in gesprek raakte. Een man vertelde dat hij tot twee keer toe zou gaan vechten (eerst in de tweede wereldoorlog en daarna in de oorlog tegen Japan, beide keren voor Groot-Brittannië), maar dat beide keren een paar maanden voor hij zou gaan, de oorlog was afgelopen. Hierdoor heeft hij nooit hoeven vechten, waar hij heel blij om was, want bijna ieder gezin in Nieuw Zeeland heeft wel een familielid verloren dat is omgekomen in een (voornamelijk eerste) wereldoorlog, waarin ze moesten vechten voor de Britten. In de steden hangen allemaal spandoeken met de poppy's erop en teksten als 'We will never forget'. Dit blijkt dus te gaan om het herdenken van omgekomen (Nieuw-Zeelandse) soldaten in voornamelijk de eerste wereldoorlog (die herdenking is binnenkort). Het is hetzelfde als in Groot-Brittannië, mensen lopen ook met opgespelde poppy's en bij monumenten (zoveel oorlogsmonumenten zijn er niet, want Nieuw-Zeelandse soldaten vochten eigenlijk altijd voor en in een ander land) staan witte kruisjes met de namen van omgekomen soldaten erop (dat vond ik weer heel Amerikaans).

Zondag heb ik ook een nieuw boek gekocht. Het boek dat ik vanuit Nederland had meegenomen, las ik namelijk in Auckland al uit en heb ik daar achtergelaten. Ik miste het echt om te lezen (iets anders dan reisgidsen) en ik miste ook een beetje intellectuele uitdaging, dus heb ik het boek van Hillary Clinton: 'Hard choices' gekocht. In het Engels natuurlijk en zo in de aanloop naar de Amerikaanse verkiezingen vind ik dit echt heel leuk. Zo leuk dat ik maandag grotendeels lezend aan het strand heb doorgebracht. In Napier was het weer niet heel mooi, de hele dag grijs en af en toe regen, prima tijdsbesteding dus.

Maandagmiddag ging ik terug naar mijn hostel om vast wat spullen in te pakken en even te douchen. Daar aangekomen bleken we een nieuwe kamergenoot te hebben: een bolle Zwitserse die het nodig vond om het bed boven mij te kiezen (en nee ze was echt niet een van de lichtste). Toen ik me daar net overheen had gezet en uit beleefdheid had gevraagd waar ze vandaan kwam, veerde ze op toen ik vertelde dat ik uit Nederland kwam: haar moeder was Nederlandse, dus ik was het perfecte proefkonijn om haar Nederlands mee te oefenen. Na een beleefd gesprekje ben ik gauw het hostel uitgevlucht, mevrouw was namelijk ook niet de meest frisse persoon op aarde. 

Na een avondwandeling door Napier waar ik alle verlichting in het park en de fonteinen heb bewonderd, besloot ik vroeg naar bed te gaan, want vanmorgen vertrok mijn bus al vroeg naar Wellington (een rit van 5,5 uur). Tot overmaat van ramp snurkte mevrouw de Zwitserse als een kettingzaag, waardoor ik en mijn Duitse kamergenote geen oog hebben dichtgedaan.

Vermoeid nam ik vanmorgen de bus naar Wellington, waar ik een aardige Maori mevrouw ontmoette. Na een leuk gesprek gingen we op weg en gelukkig heb ik nog wat in de bus kunnen slapen. Aangekomen in Wellington bleek mijn hostel ruim een half uur lopen van de bushalte. Op zich is dat geen probleem, maar met een backpack, daypack en koeltas niet de meest ideale situatie. Mijn Maori vriendin werd opgehaald door haar zus en zij boden aan me bij het hostel te droppen: heel fijn! 

Vanavond ben ik even Wellington in geweest en heb ik wat gegeten in de stad. Ik blijf hier tot en met zaterdag, zondagochtend neem ik namelijk de ferry naar het Zuidereiland. :-)

Ik hoop dat het met jullie allemaal goed gaat en hopelijk heb ik volgende keer weer wat meer boeiends te melden. ;-)

Liefs, Marit