Roadtrip deel 1 en nu we er toch zijn..

Hey allen!

Even een update van mijn trip, bedankt voor al jullie lieve en leuke reacties tot nu toe! :-)

In Oamaru, wat bekend staat om de verschillende pinguïns die er leven, kwam ik helaas te laat aan om de pinguïns te zien. Aan de andere kant: je kunt niet alles hebben. Na een fijn nachtje slapen ging ik 's morgens alweer op tijd op pad. Ik had besloten om naar Bluff te rijden via Dunedin, een rit van 350 km. Ik koos voor de 'scenic route': de mooie, toeristische route. Maar het is nu laagseizoen, dus geen toerist te bekennen.

Voordat ik uit Oamaru vertrok wilde ik nog even tanken, hier is namelijk niet iedere vijf km een tankstation. Bob en ik hadden echter wat kleine ergernissen... ik kreeg namelijk het klepje van de tankdop niet open. Na wat googelen en duwen op dat klepje kreeg ik het nog steeds niet voor elkaar, dus ik ben naar een tankstation gereden om hulp te vragen. Die mooie oude auto's van pap en mam hebben gelukkig niet zulke 'onhandige' snufjes. :-) In het tankstation stonden twee vrouwen achter de kassa, dus nadat ik had gevraagd of zij wisten hoe dat ding open moest, hebben we eerst keihard gelachen. Samen met één van de dames liep ik terug naar de auto en toen we het bestuurdersportier openden zag ik op de grond een hendeltje met het tanklogo erop. Eureka! Na nog een lachbui kon ik eindelijk de auto voltanken en ging ik op weg naar Bluff. 

De route was prachtig en links rijden blijkt echt een 'piece of cake' gelukkig. Onderweg ben ik regelmatig gestopt om te genieten van het uitzicht. Ik had broodjes en beleg geregeld, dus ik hield mijn eigen picknick, echt heel leuk. Aan het einde van de middag kwam ik aan in Bluff. Daar zag ik dat de snelweg hier begon/ophield en na het uitzichtpunt te hebben bezocht reed ik naar Stirling point. Men dacht dat dit het zuidelijkste puntje in een stad in Nieuw-Zeeland is, maar dat is niet zo, al is het in ieder geval één van de zuidelijkste punten in NZ. In Bluff was maar één hostel en daar was gelukkig plek. Overigens is dit het meest vreemde hostel waar ik ben geweest, ik kreeg geen sleutel van de kamer en het pand, want: 'alles is altijd open.' Dat vond ik niet zo'n fijn idee, dus heb mijn spullen bewaakt en ben vroeg gaan slapen.

De volgende ochtend besloot ik op tijd te gaan rijden richting Te Anau, dus om stipt 09:00 uur reed ik weg. Opnieuw reed ik de 'scenic route' en het was weer bijzonder mooi allemaal. Onderweg stopte ik bij Monkey Island (vroeger een lookout voor walvissen) en later bij Mc Cracken's Rest. Tegen 14:00 uur kwam ik aan in Te Anau, waar ik twee nachten bleef en ondertussen heb ik er al ruim 1000 km op zitten met Bob. Inmiddels is het hier echt herfst, dus ook veel regen en wind, maar dat mag de pret niet drukken. 's Middags ben ik Te Anau in gegaan wat aan een groot meer ligt. Vanaf hier beginnen veel grote (meerdaagse) wandelroutes. Aan het einde van de middag heb ik een bootcruise geboekt door de Milford Sounds voor de volgende dag. De route van Te Anau naar Milford komt vaak voorbij in lijstjes met de 'mooiste autoroutes ter wereld', dus die wilde ik zeker kunnen afvinken.

De weersvoorspelling was niet zo best: regen, maar dat schijnt voor de Milford Sounds niet uit te maken. Door de regen ontstaan er watervallen, dus eigenlijk was er meer te zien. Vanaf Te Anau is het ongeveer 120 km rijden naar Milford en ik vertrok wederom op tijd, zodat ik onderweg kon stoppen. De route was geweldig en de regen en laaghangende bewolking maakten het een beetje mysterieus. De cruise was ook heel tof, onderweg zagen we opnieuw zeehondjes en er waren veel watervallen te zien. Gelukkig regende het niet zo hard, dus ik heb de hele cruise buiten op het dek gestaan met een groep Australiërs, erg gezellig.

Na afloop van de cruise besloot ik langzaam richting Te Anau te rijden en onderweg ben ik weer regelmatig gestopt. Ik vond het heel leuk om de route zelf te rijden: haarspeldbochten, tunnels, alles komt voorbij. 's Avonds ben ik mijn route weer gaan plannen, want ik had geen idee. Ik besloot om dinsdag naar Wanaka te rijden, een kleine plaats aan (opnieuw) een meer, waar ik veel positieve verhalen over heb gehoord. Ook deze route was adembenemend mooi. Het mooist vond ik het laatste stuk binnendoor van Queenstown naar Wanaka. Eerst rijd je een berg op, waarvandaan je een prachtig uitzicht hebt over Arrowtown. Aangezien het herfst is hebben de blaadjes alle kleuren van de regenboog en dat ziet er fantastisch uit. In Wanaka heb ik lekker rondgestruind en boodschappen gedaan. Ik loop hier écht elke dag in een ansichtkaart. 

Woensdag reed ik door naar Mount Cook. De weersvoorspelling is en was slecht, maar ik heb Bob twee weken, dus ik besloot gewoon te gaan en twee nachten te blijven. Ook deze route was geweldig. Ik heb geen navigatiesysteem in de auto, dus ik rijd ouderwets op de kaart en dat gaat prima. Oké, woensdagochtend reed ik eerst een stukje verkeerd, maar dat maakte niet uit, want ik kwam bij een prachtig meer. Vervolgens ben ik de goede richting op gegaan en kwam weer langs de mooiste plekken op aarde. Ik stopte onder andere bij Lake Pukaki, een meer dat fel blauw is, wat komt door de afzetting van de gletsjer en het speciale soort steen wat mee komt (zie foto's). Overigens heb ik tijdens mijn autoritten tot nu toe over het algemeen prachtig droog weer. Alleen naar de Milford Sounds en het laatste stukje naar Mount Cook regende het behoorlijk.

Na een heerlijke stop reed ik het laatste stukje naar Mount Cook, waar het begon te plenzen. Ik kan wel bergen met eeuwige sneeuw zien, maar Mount Cook zit in de wolken helaas. Wel gaf dit mij de gelegenheid om mijn reis weer verder vorm te geven. Over een week lever ik mijn huurauto in, waarna ik bijna alles in NZ heb gezien wat ik wilde zien.

Ik heb besloten hier niet te gaan werken, maar in Nederland op zoek te gaan naar een baan in mijn vak en een eigen plek. Uiteraard heb ik hier mijn argumenten voor. Wat overigens niet betekend dat ik klaar ben met reizen, dat vind ik namelijk veel te leuk! Als ik de loterij had gewonnen kon ik dit rustig nog maanden, al dan niet jaren volhouden.. :-)

Dus ik ben op zoek gegaan naar een leuke route terug naar NL en die is als volgt.
De komende drie weken bezoek ik (deels met Bob, deels met de bus) de plaatsen waar ik nog naartoe wil: Arthur's Pass, Punakaiki, Hokitika, Franz Josef, Queenstown, Dunedin en Nelson. Vervolgens vlieg ik naar Auckland, waarvandaan ik door vlieg naar Sydney (Australië) voor twee weken. Daarna vlieg ik voor drie weken naar Bali (Indonesië) en als afsluiter vlieg ik voor een week naar Singapore, waarna ik als het goed is op 21 juli weer land in Amsterdam.

Ja, zo kan het dus gaan als je reist: nieuwe inzichten, perspectieven, kracht en energie.

Tot later!

Liefs, Marit