Christchurch in puin en Bob

Hey allen!

Vorige keer was ik net aangekomen in mijn hostel in Christchurch, een heel fijn en schoon hostel! Zondagochtend besloot ik de dienst bij te wonen in de Transitional Cathedral, omdat ik wel behoefte had aan bezinning (en ze hadden een koor). Onderweg naar de Cathedral schrok ik best wel van de stad. Christchurch is in 2010 en 2011 getroffen door zware aardbevingen, de aardbeving in 2011 heeft de meeste schade aangericht en daar zijn helaas ook 185 doden bij gevallen. De gevolgen van de aardbeving zijn duidelijk zichtbaar, zo zijn er veel gebouwen deels of volledig ingestort en wordt er in de hele stad gewerkt aan de wederopbouw. Ik had wel verwacht dat er resten van de aardbeving te zien waren (Nieuw-Zeeland heeft regelmatig te kampen met aardbevingen), maar dat het zo ernstig was raakte me echt.

De originele kathedraal van Christchurch is ook grotendeels ingestort en in 2013 is de Transitional Cathedral geopend. Deze kathedraal vervangt de oude totdat deze weer is opgebouwd (en dat gaat nog wel even duren denk ik). De Transitional Cathedral wordt ook wel Cardboard Cathedral genoemd, omdat deze gemaakt is van karton, hout en glas. Heel bijzonder en echt heel mooi gemaakt. Na de dienst heb ik nog even een rondje door de stad gelopen en alvast bedacht wat ik deze week allemaal wilde doen.

Maandag heb ik niet zoveel gedaan, lekker relaxed. Het was de hele dag grijs, dus ik heb de dag grotendeels lezend doorgebracht. Aan het einde van de dag besloot ik de Tranz-Alpine Express te boeken voor dinsdag. Deze trein is wereldberoemd en rijdt tussen Christchurch en Greymouth. Dinsdag zou het weer het beste zijn in beide plaatsen en daardoor waarschijnlijk mijn enige mogelijkheid deze week.

Op dinsdagochtend zat ik al vroeg in een shuttle naar het station, want de trein vertrok stipt op tijd om 08:15 uur. De trein was al een belevenis: keurig netjes, schoon en er was zelfs een viewing coupé (in de buitenlucht), zodat je mooie foto's kon maken. De rit naar Greymouth was prachtig, de natuur weer heel divers en inmiddels zijn de herfstkleuren overal goed te zien. Om kwart voor één kwamen we aan in Greymouth, vanwaar de trein een uur later weer terug naar Christchurch ging. Ik had besloten dezelfde dag weer terug te gaan, omdat ik mijn hostel in Christchurch al had geregeld. Ik was erg blij dat ik dat had gedaan, want Greymouth vond ik niet zo denderend. 
Een uur later vertrokken we dus weer naar Christchurch. Ik had op zowel de heen- als de terugweg mazzel met mijn plaats: beide keren aan het raam. Na ruim vier uur kwamen we rond zonsondergang aan op het station. Heel mooi om vanuit de trein te zien en het was de hele dag prachtig weer.

Woensdag heb ik een stadswandeling gemaakt door Christchurch en kwam ik onder andere langs Re:Start. Dit is een klein winkelcentrum wat is opgezet na de aardbeving, gemaakt van zeecontainers. Er is van alles: restaurantjes, kledingwinkels, maar ook banken bijvoorbeeld. Ik vond het mooi om te zien dat ondernemers iets nieuws hebben opgebouwd (waar de positiviteit vanaf spat), ook al was er van hun eigen winkel niets meer over.

Donderdag was mijn laatste volle dag in Christchurch. Om 12:00 uur ging ik naar de bios: Florence Foster Jenkins, de nieuwe film met Meryl Streep (prachtig!). 's Middags besloot ik naar de Botanische tuinen en het Canterbury museum te gaan. In het museum waren verschillende tentoonstellingen, onder andere over de Maori's en verschillende Anzac monumenten. Ook was er een oud poppenhuis te zien dat de aardbeving in 2011 heeft overleefd. Dit poppenhuis was al jaren in één familie en is beschikbaar gesteld aan het museum. Het museum heeft het poppenhuis gelaten in de staat zoals het na de aardbeving was, om te laten zien wat er gebeurde. In het poppenhuis waren bijvoorbeeld ook servies en meubels omgevallen. Indrukwekkend om te zien, helemaal met het beeld van de stad in mijn achterhoofd.. Als afsluiting van mijn weekje Christchurch at ik een heerlijke pizza in de stad. 

Vrijdag ging ik mooi op tijd naar het vliegveld om mijn huurauto op te halen! Eenmaal aangekomen viel het me alleszins mee. Ik had gerekend op een oud barrel met erg veel schade, maar dat is niet zo, ik rijd een best wel hippe Mazda Demio. Ik wil jullie dan ook graag voorstellen aan mijn reismaatje voor de komende twee weken: Bob, mijn huurauto. Ik heb 'm een naam gegeven, zodat ik 'm kan aanmoedigen als we de bergen in gaan. :-) 
Ik was best zenuwachtig voor dat links rijden, als wandelaar en fietser kan ik er namelijk maar niet aan wennen. Gelukkig viel dat alles mee, het scheelt echt dat het stuur ook aan de 'verkeerde' kant zit. Wel heb ik me al een paar keer vergist in de richtingaanwijzer, waardoor mijn ruitenwissers enthousiast heen en weer gingen als ik wilde afslaan, want ja, die hendels zitten dus óók omgekeerd. Toen ik mijn huurauto reserveerde kon ik de transmissie niet kiezen, omdat het een aanbieding was. Gelukkig is het een automaat en dat vind ik hier in de bergen erg fijn, al rijd ik in Nederland misschien wel liever in een schakelbak. 

Goed, nadat ik mezelf had geïnstalleerd in mijn huurauto ging ik op pad. Ik wilde op deze eerste dag flink wat kilometers maken, zodat ik kon wennen aan het links rijden. Ik besloot dan ook om eerst naar Akaroa te rijden (oosten van Christchurch), een prachtig dorp tussen de heuvels en baaien. Zo had ik meteen mijn vuurdoop in de bergen ook gehad. In Akaroa hield ik even pauze en genoot ik van het uitzicht, waarna ik richting Oamaru vertrok. Via Timaru, waar ik even ben gestopt voor boodschappen, kwam ik rond 17:00 uur aan in Oamaru en staan de eerste ruim 400 km alweer op de teller. Ik ben wel echt heel moe, want ik heb enorm geconcentreerd gereden, dus vroeg mijn bedje in.
Tot later!

Liefs, Marit