Queenstown & Dunedin

Hey allen,

Na een prima eerste nachtje in Queenstown ging ik 's ochtends het stadje vast een beetje verkennen voordat ik 's middags van hostel wisselde. De weersvoorspelling was voor de eerste twee dagen niet heel fantastisch, maar dat mocht de pret niet drukken, Queenstown is namelijk prachtig. Al snel had ik het centrum verkend en ik besloot 's avonds een burger te eten bij Ferg's. 

Eerst op naar Hakalodge, waar ik me installeerde in een prima vierpersoons kamer. Toen ik aankwam was er alleen een Duits meisje en niet veel later arriveerde de rest: een Brit en een gezellige Ier. Kortom: dikke prima, dus op naar Ferg's. :-)
Ferg's is wereldberoemd om zijn burgers en heeft al vele prijzen gewonnen (2e plaats in de verkiezing 'beste burger ter wereld'). Naast het burgerrestaurant heeft de eigenaar ook een geweldige bakkerij en ijssalon (het is maar goed dat ik na vier nachten weer verder ging). 

Zondag en maandag was het slecht weer én ijskoud! 's Nachts vroor het ongeveer drie graden en overdag kwam het kwik niet boven de vijf graden Celsius. Ik heb alleen mijn zomerjas bij me, maar aangezien ik al bijna naar Sydney vertrek, heb ik geen zin om een winterjas te kopen. Dus: tanden op elkaar, sjaal om en gewoon doordoen. Ik heb onder andere de kerk bezocht en een stuk gewandeld langs het meer. Op een gegeven moment was de regen echt niet meer leuk, dus ben ik terug gegaan naar het hostel waar we met een groep mensen twee fijne films hebben gekeken. 

Dinsdag was het prachtig weer, blauwe lucht en zon, maar wel koud. De regen heeft er ook hier voor gezorgd dat er sneeuw ligt op de bergtoppen, zó mooi! Dat kunnen ze overigens ook wel gebruiken, want over drie weken wordt het skiseizoen geopend. 's Ochtends heb ik de free walking tour gedaan, een kiwi (= Nieuw-Zeelander) die al zijn hele leven in Queenstown woont was onze gids, heel leuk! Hij wist veel te vertellen over de historie van de stad, bepaalde gebouwen en de connectie met de Maori's, heel interessant. 

Daarna besloot ik per kabelbaan de berg op te gaan. Ik ben zo blij dat ik dat gedaan heb, het was namelijk weer niet te bevatten mooi. The Remarkables waren ook bedekt met sneeuw, wat er spectaculair uitzag. Dit gebergte loopt langs de westkust van Nieuw-Zeeland en alleen de Rocky Mountains in Noord-Amerika zijn groter.

Na een fijn laatste nachtje in Queenstown vertrok ik woensdagochtend per bus via Lake Tekapo naar Christchurch, deze route heb ik eerder grotendeels zelf gereden met Bob, maar nu zag het er (mede door de sneeuw) weer heel anders uit. Na een rit van ruim negen uur kwam ik 's avonds aan in Christchurch. Nadat ik een bed had geclaimd ben ik naar een internetcafé gegaan om me in te schrijven voor de premaster Public Government aan de Universiteit van Tilburg. Vervolgens nog even ergens gegeten en daarna naar bed, want donderdagochtend vertrok ik alweer vroeg naar Dunedin. De route klinkt wellicht wat omslachtig, eerst helemaal terug naar Christchurch en dan naar Dunedin, maar dat is niet anders. De bus waar ik een rittenkaart voor heb rijdt niet rechtstreeks naar Dunedin in het laagseizoen.

Donderdagmiddag kwam ik om 14:00 uur aan in Dunedin, de stad zag er mooi uit, met meer historische gebouwen dan ik hier gewend ben. Mijn hostel zat middenin het centrum, dus helemaal goed. Dunedin heeft heel veel verschillende kerken, dit komt mede door de Schotse invloeden. Vroeger zijn er hier namelijk veel Schotten neergestreken en daar is de stad nog altijd trots op. Je kunt het ook zien aan de schooluniformen: veel ruitjes. ;-)

Vrijdag was een prachtige dag, dus ik besloot eerst de stad te verkennen. Ik bezocht onder andere de Presbytarian Church waar een organist zat te spelen, dus ik bleef even luisteren. Daarna bezocht ik de Anglican Cathedral en ik zag dat er op zondagochtend weer een koor zong, dus dat was alvast een prima activiteit. Naast de kathedraal zit de VVV en aangezien ik me nog niet echt in Dunedin had verdiept was dit een goede plek om kennis te vergaren. 

Dunedin ligt vlakbij de Otago Peninsula, wat bekend is van de vele albatrossen én pinguïns! In Oamaru had ik geen tijd om pinguïns te zien, maar hier wel, dus ik boekte een 'tour' voor dezelfde avond. Dat hield in dat ik om 15:45 uur werd opgehaald en per auto naar het bezoekerscentrum werd gebracht. Ik was de enige die vanaf Dunedin ging, dus ik had mijn eigen privéchauffeuse, Sarah, die ongeveer haar hele leven in deze regio heeft gewoond, en veel wist te vertellen over de omgeving. Zo vertelde ze dat ongeveer de gehele Peninsula eigendom is van de Maori's die op het Zuidereiland wonen, hierdoor kun je er niet zomaar een huis kopen bijvoorbeeld.

De pinguïns leven ook hier gewoon in hun natuurlijke habitat en worden niet gevangen gehouden, gelokt of gestoord. Iedere avond als het donker wordt komen de pinguïns vanuit de zee aan land. Eenmaal bij het bezoekerscentrum waren er meer mensen die de pinguïns wilden zien en we kregen eerst uitleg van onze Maori gids. Zij vertelde dat we naar de rand van het water zouden lopen en op gepaste afstand gingen wachten tot de pinguïns aan land kwamen. Echt waar, meer is het niet. Ze stelde zichzelf voor in Maori (en vertaalde dat gelukkig naar het Engels) en zong een lied om de pinguïns in vrede en liefde te bezoeken. Best bijzonder. Vervolgens liepen we naar het water en hebben we gewacht tot de pinguïns aan land kwamen. Ik vond het heel leuk om te zien, vanuit de verte kon je ze al aan horen komen, waarna ze het strand op waggelen. Wat een mooie beestjes, en zo klein! 

Zaterdagochtend had ik een rondleiding door de Cadbury chocoladefabriek geboekt, omdat het de hele dag zou regenen (en dat heeft het ook gedaan). Helaas bestond de tour vooral uit vermaak: veel chocoladerepen om mee te nemen en uitleg over het proces in de fabriek van Cadbury. Overigens konden we niets van het productieproces zien, terwijl dat wel echt in de fabriek gebeurde. Maargoed, het was toch een leuke ochtend en ik voelde me echt een beetje Sjakie (en de chocoladefabriek). De rest van de dag werd het weer alleen maar slechter, dus ik heb er een relaxed dagje van gemaakt. 

Zondagochtend regende het nog steeds, maar minder hard dan zaterdag, dus ik besloot toch naar de Anglican Cathedral te gaan, omdat er een koor zong en ik op die manier het orgel kon horen. Op zo'n ochtend is het net of Oma Sieta, Oma Kobi en Opa Jacob wat dichterbij zijn. Na afloop van de dienst raakte ik aan de praat met Rose en Lyndon, een Nieuw-Zeelands stel van begin zestig dat naast mij zat. Ze vroegen waar ik vandaan kwam en vonden het bijzonder dat ik die ochtend in deze kerk was. Het was een leuk en gezellig gesprek en ze nodigden me uit om die avond bij ze te komen eten. Aangezien ik toch aan het grenzen verleggen ben hier (letterlijk en figuurlijk) accepteerde ik de uitnodiging. We spraken af dat Lyndon mij om 18:15 uur kwam ophalen, want ze wonen in het zuiden van Dunedin en vonden niet dat ik dat mocht lopen. Ik heb even speculaas en een bloemen geregeld, want dit is natuurlijk wel heel gastvrij, uniek en bijzonder. 

Om precies 18:15 uur kwam Lyndon aan en reden we naar hun huis. Één van hun dochters (ze hebben vijf kinderen), Susan, was er ook met haar man en twee kinderen. Rose had heerlijk gekookt en het was heek gezellig, ik werd helemaal opgenomen in deze lieve familie. Na het diner heb ik nog even nagepraat met Rose en contactgegevens uitgewisseld. Dit was zo bijzonder en deze mensen zijn zo goed voor de wereld, het zou zonde zijn als we nooit meer iets van elkaar horen. Daarna bracht Lyndon me weer terug naar mijn hostel, helemaal fijn. 

Maandag vertrok ik weer naar Christchurch voor één nacht, maar aangezien het prima weer was en mijn bus pas 's middags vertrok, besloot ik 's ochtends de steilste straat ter wereld te bezoeken. Dit is Baldwin Street, een gewone straat in het noorden van Dunedin, alleen de steilste straat ter wereld dus met een stijgingspercentage van wel 35%! Je zal er maar wonen... Vanaf het centrum was het een wandeling van ruim acht kilometer, helemaal prima. 

Om 14:20 uur vertrok mijn bus naar Christchurch en precies op het moment dat ik in de bus stapte begon het weer te regenen, perfect timing. :-) Om 20:30 uur kwam ik aan in Christchurch waar ik maar één nacht bleef, omdat ik vandaag ben doorgereisd naar Nelson. In Christchurch had ik afgesproken met de Brit en Ier die ik had leren kennen in mijn hostel in Queenstown, dus we hebben nog even gezellig een drankje gedaan in de stad. 

Vanmorgen ging overigens na vier uur slaap gewoon mijn wekker om 06:00 uur, omdat mijn bus naar Nelson al om 07:00 uur vertrok. We hadden een gezellige buschauffeur en na een overstap in Blenheim kwam ik om 15:30 uur aan in het zonnige Nelson. Hier blijf ik tot zaterdag, dan vlieg ik naar Auckland en dinsdag door naar Sydney. Mijn laatste weekje in Nieuw-Zeeland gaat nu echt in, maar het voelt helemaal goed. Ik ben wel weer toe aan een nieuw land, andere cultuur en lekker weer. Verandering van spijs doet eten zeggen ze toch? ;-)

Tot later!

Liefs, Marit

P.S. Jullie hebben het goed gelezen, ik ga tóch doorstuderen. In Queenstown ging ik op zoek naar vacatures, maar voor de functies en traineeships die ik interessant vind, willen ze mensen met een  WO (= universiteit) diploma. Het behalen van een master wil ik heel graag, maar ik had geen idee wat voor master dat moest worden. Vaak is het een specialisatie, maar ik vind de combinatie tussen Recht, Economie en Politiek in Bestuurskunde (en alles wat daarbij hoort) juist zo leuk. Ik besloot te googlen op 'master bestuurskunde' (in eerste instantie voor de grap) en kwam allemaal verschillende masters bij verschillende universiteiten tegen. Deze programma's van de masters én premasters (omdat ik hbo heb gedaan, moet ik een premaster doen) heb ik met elkaar vergeleken en toen vond ik bij toeval een premaster én master waar ik helemaal blij van word aan de Universiteit van Tilburg. Uiteraard heb ik met pap en mam overlegd en zij waren gelukkig ook enthousiast, dus ik heb me meteen ingeschreven en ik ben al toegelaten. Dat wordt weer verhuizen in augustus! :-)