Nelson and final days in NZ

Hey allen!

Ja, dit is alweer mijn laatste blog vanuit Nieuw-Zeeland. Dat voelt helemaal oké, maar ergens ook best raar. Dit land heeft me zoveel moois laten zien en me zoveel geleerd; vooral over de wereld en mezelf. Ik heb nieuwe mensen leren kennen, keuzes gemaakt, vanuit verschillende perspectieven gekeken en (voor mij) belangrijke beslissingen genomen. Ik heb een goed gevoel over alles wat ik tot nu toe heb gedaan en meegemaakt én ik heb weer een idee welke richting ik op wil met mijn leven. Dat voelt fijn.

Mijn vorige blog eindigde met mijn aankomst in Nelson. Ik was nogal moe, want de avond ervoor was het heel gezellig in Christchurch, dus ik besloot niet zoveel te doen. In Nelson was het prima weer toen ik aankwam, een stuk warmer dan in Dunedin en het zonnetje scheen. Nadat ik een bed had geclaimd ben ik een rondje gaan lopen door het stadje en heb wat ideeën opgedaan voor de komende dagen. 

Woensdag besloot ik de kathedraal te bekijken, de Nelson Cathedral is een bezienswaardigheid en staat op een heuvel. Het heeft een mega orgel en prachtige glas in lood ramen. Onderweg kwam ik toevallig langs een farmer's market en daar bleef ik even hangen. De farmer's markets zijn bekend in Nieuw-Zeeland en erg gezellig. Er worden vooral veel verse groenten, fruit en honing verkocht. Daarnaast zijn de producten veel goedkoper dan in de supermarkt, vooral groente, fruit en zuivelproducten zijn hier namelijk in de supermarkt niet normaal duur. Best wel gek, want deze producten komen uit Nieuw-Zeeland zelf en worden dus niet geïmporteerd. 

Vervolgens ging ik naar de VVV om een tripje te boeken naar Abel Tasman National Park. Over dit National Park had ik veel positiefs gehoord en ik besloot een combinatie te doen van een bootcruise en een wandeling. 

Donderdagochtend werd ik om 07:30 uur voor mijn hostel opgepikt (wat een service) en reden we in ruim een uur naar Abel Tasman. Daar klom ik aan boord van een boot die langs de gehele lengte van het National Park voer. We kwamen onder andere langs Apple Split Rock en veel verschillende baaien. De kapitein wist onderweg het één en ander te vertellen over het park en dat maakte de boottocht erg aangenaam. Daarnaast was het opnieuw prachtig weer. Na ruim tweeënhalf uur varen     werd ik gedropt bij Apple Tree Bay, waarvandaan ik naar Anchorage zou lopen, een baai ongeveer zeven kilometer verderop. De route was prachtig en ook hier was de natuur weer zeer divers. 

Wel moet ik zeggen dat ik hier inmiddels zoveel mooie natuur heb gezien, dat ik nergens meer van opkijk, ik begin het bijna normaal te vinden en dat is best wel gek om te merken. Ik had alle tijd om naar Anchorage te lopen, dus ik heb lekker rustig aan gedaan en onderweg enorm genoten. Na ruim tweeënhalf uur kwam ik aan in Anchorage, waar de boot mij een uur later weer zou ophalen. Anchorage is een prachtige baai, waar ik in alle rust heb zitten lezen. Na een fijn boottochtje terug naar het beginpunt reden we weer naar Nelson. Ik was heerlijk rozig na zo'n dagje op het water en lekker buiten, dus ik besloot vroeg te gaan slapen. 

Vrijdag had ik deels een administratie dagje, ik kwam er namelijk bij toeval achter dat maandag 6 juni de verjaardag van Queen Elizabeth (ja, van Groot-Brittannië inderdaad, dat is ook de koningin van (onder andere) Nieuw-Zeeland) is en dan is alles gesloten. Ik moest mijn Nieuw-Zeelandse bankrekening nog opheffen en aangezien ze hier werkelijk overal bankkantoren hebben (ideaal), kon ik dat ook gewoon in Nelson regelen in plaats van in Auckland. 

Hierna besloot ik naar het midden van Nieuw Zeeland te lopen. Dit punt is een uitkijkpunt over Nelson en stond vooral vroeger bekend als het midden van Nieuw-Zeeland. Het was een mooie route met een prachtig uitzicht op de top. Op de terugweg liep ik door de Queens Gardens en besloot ik mijn spullen te pakken, want zaterdagmiddag vloog ik naar Auckland. 

Toen ik terugkwam in het hostel zaten er overal muzikanten en klonk er Ierse muziek, er bleek dat weekend een Iers muziekfestival te zijn in de stad. Erg gezellig en toeval bestaat niet. ;-)

Zaterdagochtend deed ik voor de verandering weer eens lekker relaxed en om 14:45 uur werd ik opgehaald en per shuttle naar het vliegveld gebracht. Ik had de shuttle op tijd geregeld, want uiteraard wilde ik op tijd zijn voor mijn vlucht. Binnenlands vliegen blijkt hier super easy en ik heb er in mijn eentje enorm om gelachen. Het vliegveld van Nelson is piepklein en het was niet druk, dus binnen vijf minuten had ik mezelf en mijn backpack ingecheckt. Toen moest ik nog anderhalf uur wachten voordat we de lucht in gingen. Er was een observatiedek waar ik in het zonnetje een aantal vliegtuigen kon zien staan. 

Uiteindelijk konden we om 16:30 uur boarden en ook dit was hilarisch. Er is namelijk geen security, helemaal niks. Het enige wat gescand wordt is je boardingpass, ze hoefden mijn paspoort niet eens te zien! Als Europeaan kan ik me niet indenken dat zoiets bij ons mogelijk is. Dit staat en valt dan ook met vertrouwen en dat vond ik heel bijzonder.

Na een zeer prettige vlucht in een klein vliegtuig van Air New Zealand kwamen we rond 18:00 uur aan in Auckland. Hier heb ik hetzelfde hostel geboekt als waar ik mijn reis ben gestart, best heel leuk. In Auckland had ik vorige keer alles gezien en gedaan in de stad wat ik wilde doen, dus nu heb ik vooral veel gewandeld en in de haven gezeten. Daarnaast moest er natuurlijk ook gewoon gewassen worden, dus ideaal. 

Nu duik ik zo mijn bedje in, want vannacht gaat de wekker om 04:00 uur voor de vlucht naar mijn volgende bestemming: Sydney!

Tot later! :-)

Liefs, Marit