Picton en Kaikoura: zeehondjes!

Hey allen!

Na mijn aankomst met de ferry in Picton ben ik op zoek gegaan naar mijn hostel. Vooraf check ik eigenlijk nooit hoe ver een hostel van de bushalte (of in dit geval ferryterminal) is. Meestal boek ik een hostel enkele dagen van tevoren en ik bekijk naast de website ook altijd de reviews. In Picton koos ik voor Tombstone backpackers, zij scoorden namelijk een 9,3 op hostelworld.nl. Vanaf de ferry was het ruim twee km lopen en een stukje heuvelop. 

Eenmaal aangekomen bleek dit het zeker waard! Ik deelde mijn kamer met drie anderen en geen stapelbedden, maar boxsprings! Er was bij de naam en het adres van het hostel (gravesend place) geen belletje gaan rinkelen, maar het kwartje viel toen ik aan kwam lopen. Het hostel ligt tegenover een begraafplaats en dat hebben de eigenaren gebruikt om zich te onderscheiden. De deur naar de receptie was in de vorm van een grafkist, het beddengoed was zwart en de slagzin luidde 'Rest in Peace'. Ondanks deze grafstemming was het het beste hostel waar ik tot nu toe heb geslapen.

Op maandag was het Anzac Day, ik verwachtte een soort van dodenherdenking zoals bij ons, maar in Picton was er weinig tot niets te merken. Ik heb nog gekeken of er een soort ceremonie was, maar dat bleek om zes uur 's ochtends al geweest te zijn, dus dat had ik gemist. Ik had wel keurig een poppy opgespeld uit respect voor de omgekomen soldaten, maar die ben ik verloren tijdens mijn wandeling later die dag. Ik besloot de Waikawa track te lopen, een wandeling van in totaal ongeveer twee uur met een mooi uitzicht op Picton. Toen ik eenmaal boven was vond ik het uitzicht minder spectaculair dan verwacht (ik raak echt verwend hier en daardoor kieskeurig), alsnog prachtig natuurlijk. 's Avonds ben ik wat gaan eten in het dorpje, vlakbij de haven. 

Ik had ontzettend mazzel met het weer: strakblauwe lucht en zon, dus ik besloot dinsdag een boottocht te maken door de Marlborough Sounds. En wat voor één.. Na wat onderzoek koos ik voor een middag met de Mail boat. Dit is de enige postbode in de Queen Charlotte Sound (onderdeel van de Marlborough Sounds). Elke dag vaart de boot een andere route om iedere week de post te bezorgen en op te halen bij mensen die in deze afgelegen gebieden wonen. Op de meeste eilandjes in de Marlborough Sounds zijn geen wegen, dus je kunt er alleen per boot komen. Het was een tocht van ruim 4,5 uur en indrukwekkend mooi. De natuur was zo bijzonder en divers, echt fantastisch. Halverwege stopten we voor een kwartiertje bij Shipcove, ooit een favoriete plek van Captain James Cook. Op te terugweg voeren we langs enkele zalmvisserijen, waar zeehonden lagen te genieten van de zon in hun natuurlijke habitat.

Op woensdag was het Koningsdag en in Picton zit de Picton Village Bakkerij, opgezet en gerund door Nederlanders en zelfs genoemd (en geroemd) in de Lonely Planet (reisgids). Ik had natuurlijk mijn hoop gevestigd op oranjetompoezen, maar helaas, die hadden ze niet. Wel hadden ze heerlijke verse broodjes en aangezien ik 's middags met de bus naar Kaikoura vertrok heb ik meteen mijn lunch geregeld. Om toch een beetje Nederlands te doen op Koningsdag kocht ik een 'slice' boterkoek: heerlijk! Na een relaxte ochtend in het park aan het water vertrok ik naar Kaikoura. Dit is een plaatsje aan de oostkust wat bekend staat om de walvissen en zeehonden. :-)

Na nog geen drie uur rijden kwamen we aan en mijn hostel bleek lekker centraal. Donderdag besloot ik de Kaikoura Peninsula Walkway te lopen, een wandeltocht van ruim drie uur. Onderweg kwam ik zeehonden, pinguïns en zeevogels tegen, wat bijzonder. Ook deze dieren leven hier en worden met respect behandeld en in hun waarde gelaten. Er zijn geen hekken, ze worden niet gevoerd, de natuur gaat haar gang. Ik heb denk ik de volle drie uur met mijn mond open gelopen, want het hangt hier van de Ooh's en Aah's aan elkaar, zo mooi en niet te vangen in een foto. Kaikoura ligt aan zee en heeft een rij bergen aan de andere kant, een Kiwi (= Nieuw Zeelander) vertelde dat er normaal gesproken rond deze tijd al sneeuw op de bergtoppen ligt, maar dat was nu niet het geval. Ook hier is de opwarming van de aarde merkbaar. 

Aan het einde van de dag ging ik boodschappen doen bij de grote supermarkt, ongeveer twintig minuten lopen vanaf het centrum langs het strand. Op de terugweg werd ik getrakteerd op een zeer bijzondere zonsondergang: alle kleuren van de regenboog. Opnieuw heb ik met open mond staan kijken.

Vrijdagmiddag ging ik kajakken rondom de Peninsula. We waren -inclusief gids- maar met vier personen, dus twee kajaks van twee. Ik heb maar gezegd dat ik niet kon kajakken, dus ik deelde mijn kajak met de gids, toppie! :-) Er stond behoorlijk wat wind op zee, dus het was flink aanpoten. Onderweg kwamen we enorme zeevogels tegen en opnieuw zeehondjes. Na een kajaktocht van drie uur stond ik weer aan wal en ik was helemaal gesloopt. Het was prachtig om de Peninsula vanaf zee te zien en het kajakken een goede workout. 's Avonds had ik namelijk zo'n spierpijn in mijn armen dat ik ze amper op kon tillen, haha! Toch heb ik na aanlomst in mijn hostel nog even een fiets gehuurd en ben ik nog een keer naar de zeehonden gefietst, daar heb ik opnieuw genoten van een prachtige zonsondergang. 

Inmiddels was mijn kamerindeling weer veranderd en ik deelde mijn kamer opnieuw met veel Duitsers. Er zou 's avonds een jamsessie zijn in één van de kroegen, waar we met vier mensen naartoe gingen (de Duitsers en ik). Na een drankje bleef het wel erg rustig vond ik, dus ik besloot even te vragen wanneer de jamsessie ging beginnen: die was er niet. Jammer maar helaas, geen jamsessie dus, al was het wel gezellig om deze mensen te leren kennen, iedereen doet zoveel verschillende dingen op reis. Zo was er een vrouw die een tocht van 3000 km heeft gelopen, een jongen die op zoek is naar spiritualiteit en retraites en meditatiecursussen volgde, maar ook studenten die een half jaar een minor volgen in Auckland of Wellington. En dan heb ik mezelf, die het allemaal niet zo goed weet en gewoon doet wat mijn hart me ingeeft. Allemaal goed, mooi en bijzonder. 

Zaterdagochtend kon ik vanuit mijn bed de zonsopgang zien, waarna ik mijn spullen heb gepakt en de dag grotendeels lezend aan zee heb doorgebracht. 's Middags vertrok mijn bus naar Christchurch, een rit van ongeveer drie uur. Ik ben net aangekomen in mijn (opnieuw fijne) hostel en blijf hier tot vrijdag. Lekker relaxed dus. :-)
Tot later!

Liefs, Marit